Tuzağına bir kuş takılmıştı, seviniyordu adam. Kuş dedi, "Ey bağışlaması çok olan efendi!"..
Nice koyunlar yuttun sen, nice öküzler yedin... Hatta develer kestin kurban diye...
Seni doyuramadılar da hiçbiri, beni yemekle mi doyacaksın?
Salıver beni de; üç öğüt vereyim sana karşılığında.
Akıllı mı olduğunu anla o vakit, ya akılsızlık mı ettiğini.
Avucunda söyleyeyim ilkini ve ikincisini duvar üzerindeken.
Üçüncü öğüdü ağaç dalına konduktan sonra diyeyim; ta ki ışık gelsin bahtının mumuna sözlerimden...
Razı oldu adam ve çıkarıp tuzaktan aldı eline kuşu. Açınca avucunu şöyle dedi kuşcağız: "Olmayacak şeye inanma, söyleyen baban bile olsa! Bu ilk öğüdüm sana!"
Uçurdu adam kuşu, diyince ilk sözlerini. Kuş duvara konunca, "Gam çekme geçmiş şeye; elinden gideneyse haset etme asla!" diye tembihledi ilkin ve...
... sınamak için avcıyı, sohbete durdu kuşcağız, "On dirhem ağırlığında bir inci vardı karnımda...
Devlet kuşu idi başına konan senin ve iyi bir gelecekti çocuklarına... İncim bir anahtardı seni uluyacak ve bir formüldü seni zengin edecek.
Ama kaçırdın işte, kısmetine düşmedi inci. O inci ki dünya da bulunmaz eşi.
İnlemeye başladı bunu duyunca adam. Hamile kadın doğurur gibi inlemeye başladı.
Oysa, "Geçmişe gam çekme, dememiş miydim sana ben!" diyordu kuş duvardan devam ediyordu:
"Geçen geçti artık; şimdi bu keder niye?!.. Sağırsın ya sen, ya dinlemedin öğüdüm boş diye!"
Hani inanmayacaktın olmayacak şeye, ilk öğüdümü hatırlasana!..
Vücudumun tamamı bile üç dirhem gelmezken benim, on dirhem inci nasıl olsun içimde!
Adam kendine geldi bu sözden, kendinden utandı. "Hani?" dedi "üçüncü öğüdün, bari onu tutayım!"
Cevapladı kuş hemencik: "Sanki pek iyi dinledin de ilk ikisini, üçüncüyü istersin beyhude!.."
Çorak yere tohum atmaktır bir gafile öğüt vermek.
Yırtığı yama kabul etmez cahilliğin, bir de aptallığın... Hikmet tohumunu boşa serpme o hâlde!
Hz.Mevlâna - Mesnevî
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder