Uzun zaman oldu yazmayalı.
Tabi olarak insanın duyguları anlık bile değişebiliyor. Çünkü duygularda baki değildir. Bir yazma isteği gelir, ihlasla yazılır. Sonra bir bakmışsınız ki artık yazmak için yazıyorsunuz! O andan sonra ya para için yazılıyor ya da birileri okusun, takip etsin diye yazılıyor. Şunu çok iyi anlamamız gerekir ki, ihlas ile ve çıkarsız yazılan yazıların tamamı tarih boyunca hep canlı durmuştur.
Buna örnek, Muhyiddin İbn Arabi'nin Futuhat-ı Mekkiyyesi, Mevlana'nın Mesnevisi, Âşık Yunus Şiirleri, İmamı Rabbani Hz.'nin Mektubat'ı.. Dahası da var.
Bu eserlerin canlı kalmasındaki tek neden baki olanı yani O'nu anlatmasındadır şüphesiz. Bunun sağlamasını da baki olanı anlatmayan hiç bir eser bugüne gelememiş olmasıyla yapabiliriz. (Çok eski ilim eserlerinden bazıları da bu günlere ulaşmış! diyebilirsiniz ve haklısınız. Bunun sebebi de şudur; Bütün ilimler Allah'ındır! Doğru olan her ilmi söz, eser Allah'ın ilminin sadece bir parçasıdır! Allah'ın ilmi sonsuzdur. O (c.c.) vermese kimse ilim adamı olmaz! Ve hiç kimse ilmi kendi alamaz! O (c.c.) ilmi istediğine verir. Allah ilmi de geçici bir şey değildir..) Hele ki sapkınların! Onlardan kalan sadece ibretlik helak oluşlarının haberi.
İnşallah hepimizin yazıları daimi olacak usulde ve samimiyetle devam eder. Yoksa beyhude..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder